قدِ تو...

هوالغریب...

تاب خورده که بشوی همه چیز دست به دست هم می دهد...انگار قانون است ...این که وقتی گرفته ای و دوست داری مثلا ساعت ها بشینی روبه روی آکواریوم ماهی هایت و زل بزنی به آن ها بقیه هم دست به دست هم میدهند تا این حال تو بیشتر تشدید شود...

کافیست کمی حال و حوصله نداشته باشی از زمین و زمان برایت می بارد...کافیست دوست داشته باشی کمی در خودت فرو بروی آن وقت می بینی که اوضاع بیشتر از همیشه بهم میریزد...

صبح دختر خاله ی کوچکم که قبل تر ها هم از او نوشته بودم زنگ زد خانه مان...18 تیر امسال 3 ساله میشود...آن قدر روی من حساس شده است که هر چند روز یک بار زنگ میزند تا باهم حرف بزنیم...

اما امروز حتی حس خندیدن برای او هم نبود...

او که آن قدر شیرین زبانی می کند برایت که محال است به دلت نشیند...

همان فاطمه ای که اگر بچه های دیگر را در فامیل بغل کنم گاهی گریه می کند و می آید پیشم و با بغض می گوید پس من چی؟ و من هم او را محکم بغل می کنم و می گویم جا برای تو هم هست...

و او می خندد و میگوید دوست دارم...

به همین سادگی...

و من می خندم و در دلم به این همه صداقت اش غبطه می خورم...

صداقتی که باعث میشود هر احساسی که دارد بر زبان بیاورد...

مثلا خیلی راحت وقتی من را می بیند به طرفم می دود و دستان کوچک اش را باز می کند و می گوید سلاااام فادمه...

هنوز نمی تواند بگوید فاطمه...می گوید فادمه...

و بعد دستانش را دور گردنم حلقه می کند و کلی با من حرف می زند...گاهی اصلا احساس نمی کنم که تنها سه سال دارد...

به قول خاله ام که می گوید وقتی تو را می بیند من را هم حتی فراموش می کند...

و حال امروز وقتی با ذوق تمام کودکانه اش به من گفت سلااااااااام فادمه ناگهان همه چیز یادم رفت...دوست نداشتم دل بی نهایت پاکش را بشکنم...

کلی با هم حرف زدیم و آخرش هم گفت که زود پیشش بروم...

این را که گفت یادم خودم افتادم و تو...

و اشک از چشمم افتاد...

و به او با گریه قول دادم که زود پیشش بروم...

می بینی تو همه جا با من هستی...اما هیچ گاه نخواستم جای هیچ کس باشی...

تو باید جای خودت باشی...

تنها و تنها جای خودت...

زیرا تو خودت با دستان خودت قد ِ خودت را برایم ساخته ای...

باش...همیشه باش...

جای خودت باش...

زیرا قد ِ تو برایم بی نهایت است محبوب من...

+  ازم دوری اما دلت با منه

                                     ازت دورم اما دلم روشنه