تو بالاتر از قله های زمینی!!!

هوالغریب....

همیشه آخرین لحظه ها تلخ اند... لحظه های دل کندن و خدا حافظی همیشه تلخ است... جنسش هم فرقی ندارد... فقط عمق آن فرق دارد... از خداحافظی آن روز در دل آن خیابان شلوغ بگیر که حتی جرئت نکنی آخرین نگاه را روانه ی چشم هاش کنی و هر بار یاداوری اش محال است تو را به اشک نشناند تا خداحافظی با ماه خدا... تنها عمق هاشان فرق دارد... خداحافظی هر چه که باشد سخت است و پر از اشک های پنهانی پشت عینک دودی!!! اصلا عینک های دودی بزرگ ترین لطف به چشم های انسان هاست!!! هر کس یک گوشه ی پنهانی برای اشک هایش دارد و من این گوشه های پنهانی را لحظه های عینک دودی نامیده ام!!!!

 ماه رمضان سال پیش من بودم و زخم معده ام و روزه هایی که نمی توانستم بگیرم... و ماه رمضان قبل تنها هفت روز توانستم روزه بگیرم... همین دیروز بود که به مادرم می گفتم:

می بینی مامان... پارسال که نمی تونستم روزه بگیرم چققققد ماه رمضون برام سخت گذشت و دیر... ولی امسال که خدا بهم توفیقشو داد چقد زود تموم شد...درسته چن باری کارم به دکتر کشید ولی خیلی هاشو گرفتم...

و بعدش سکوت کنم و گوش بدم به حرفای مامانم ولی توی دلم بگم خدایا دمت گرم... و بعد دوباره بگم خدایا چرا واقعا هر چیزی که خوبه انقد زود تموم میشه؟! مث همین ماه رمضونی که بی نهایت دوسش داشتم!!

و یا ماه رمضونی که پارسال وقتی نمی شد روزه بگیرم برام انقدر دردناک گذشت و دیر...

و باز برسم به این جمله که عمر خیلی از خوبی ها کمه!!! و بعد ی نفس عمیق بکشم به احترام تموم دردهایی که پشت این جمله مخفی کردم!!! و پشت تموم دردهایی که  من رو ساختن!!!

این منم!!!

خداحافظ ماه رمضان سال 94

                                                                                امضا

                                                                                     فاطمه

+ کی می دونه که من چقدر گریه کردم

فقط چشم تو اشک ِ چشمامو دیده!!!

( آهنگ پست قبل... خدا*** بهنام صفوی)

++ خدایا شکرت... نعمت شکر کردن رو از من نگیر...