زائر بارانی ِ خانه ی عشق...

هوالغریب....

می خواهم تمام مسیر آمدنت را گل باران کنم فرشته ی پاک خدا...

میخواهم تمام مسیر ِ گام های آسمانی ات را گل باران کنم زائر خانه ی عشق...

می خواهم به نشانه ی خدایی شدنت روبه رویت بیاستم و در چشمانت نگاه کنم و بگویم که آسمانی تر شدنت مبارک ِ وجود ِ آسمانی ات باشد...

می خواهم به نشانه ی احترام سلامت کنم  و به نشانه ی دلتنگی پیشانی ات را ببوسم...پیشانی کسی که خالصانه سر بر کوی عشق نهاده است و روبه روی خانه اش نماز خوانده است بوسیدن دارد...

می خواهم به رسم ادب روبه رویت بشینم و تنها نگاهت کنم...چرا که تمام وجودِ تو بوی مطلق خدا می دهد...چرا که نگاه کردن به روی ماه ِ زائر خانه ی عشق هم ادب می طلبد...

می خواهم به رسم دوستی دست بر شانه ات بگذارم تا حس کنم چقدر قشنگ و ناب تمام وجودت خدایی شده است...

می خواهم به رسم معرفت به تو تبریک بگویم خاص ترین مهمان ِ مهمانی ِ بزرگ خدا...

میخواهم به رسم دل های بارانی به دلت که این روزها پاک ترین و سبک ترین دلیست که می شناسم رهایی و پرواز کردنش را تبریک یگویم...

می خواهم به رسمی سبز تمام وجودت را گل باران کنم...تویی که شده ای عین یک کودک در لحظه ی تولدش...همان گونه پاک و معصوم...

می خواهم به رسم تمام شب های پر از ستاره، ستاره باران شدن ِ تمام وجودت را جشن بگیرم....

می خواهم به رسم باران تمام وجودت را که شده است تجلی ِ وجود خدا را عاشقانه نگاه کنم...

می خواهم به رسم صداقت و یک رنگی باران به دل ِ بارانی ات بگویم که سفید پوش شدنش چقدر در این ماه حرمت دارد...

می خواهم به رسم عشق بگویم که نمی دانی چقدر حرمت دارد دلی که با زبان روزه دور ِ خدایش می گردد و لبیک می گوید...

اصلا بگذار به رسم خودم برایت بگویم...

تمام قربان صدقه رفتن ها و گشتن ها دور خدایت نمی دانی چقدر وجودت و دلت را حرمت بخشیده...زندگی بخشیده...عشق بخشیده...رهایی بخشیده...امید بخشیده...ایمان بخشیده...

تمام آن قربان صدقه ها مبارک وجودِ پاک و سپید ات باشد...

و در نهایت می خواهم به رسم تمام رسم های خوب دنیا با تمام وجودم خالصانه و صادقانه به تو بگویم که :

گشتن دور ِ خدایت مبارک وجود آسمانی ات باشد خوب ِ من...

+تقدیم به حضور آسمانی فریناز آسمانی ام...

حجت مقبول باشد بانوی آسمانی...

                                             و این که خوش اومدی بین زمینی ها...