بازگشت زمستون من....

هوالغریب...

زمستان برگشت....

به همین سادگی...

بعد از نفس کشیدن زمین و زنده شدنش باز زمستان نجیب من با نجابت همیشگیش آمد و مهمانمان شد...

عاشق نجابت زمستانم....نجابتی که فقط برازنده ی این فصل است و بس...

امروز ساعت ها در برف گذشت...ساعت ها در برف راه رفتم و راه رفتم تنهایی...

و راه رفتن بین تمام آن سپیدی که داشت با نجابت خاص خودش تمام زشتی های دنیایم را سپید می کرد و من  تنها به تو فکر می کردم...

به تو...

+من این صبرو مدیون لبخندتم....