خدای من...

هوالغریب...

می خوام تنها از تو و برای تو بگویم معبودم...

برای تو که یگانه سنگ صبور منی...

برای تو که پناهِ تمام بی پناهی های ماهی کوچکت هستی...

برای تو که در تمام این روزهای تار و پر از سختی با بودنت نفـــــــــــــــس می شوی بر جان خسته ام...

خدای من...

نگاهم کن...

دستانم را ببین...

ببین که با لرزش تمام برای تو می نویسم...ببین که آن همه نوشتم و تنها همین چند جمله شد خلاصه اش که تمامی اش برایم دنیا دنیا حرف دارد...

دستانم خالیست...

خالی تر از همیشه...

خودت با لطف خدایی ات پرشان کن نه به قد لیاقت من...

چرا که اگر به لیاقت باشد باید خالی بماند...

**خدای من لیاقت رفتن پیدا نکردم اما لیاقتی بالاتر را قسمتم کردی...لیاقتی که سختی ها و حرف و حدیث های بیشتری را برایم داشته و دارد....خودت به جسم و جانم توان بده...توان بده که لایق مراقبت از او شوم این روزها که حال خوبی ندارد...

*خدای من در بین تمام نبودن ها برای بودنش دنیا دنیا شگر...شکر که دارمش...خدای من نگهش دار برایم...تنها خودت خوب می دانی که چقدر بودنش برایم حرمت دارد...به همین حرمت نگهش دار برایم...باشه خدای من؟!

+امروز با این آهنگ و بارون و راه پر از ترافیک دانشگاه گذشت....

گذشت...

                     گذشت...

                                                گذشت...

....

...

I am driftwood now
I am homeward bound
Pull me from the sea
Save what's left of me

'Cause I'm tired and worn

From the tides and storms
So forgive my wrongs