روز عـــشـــــــــقِ تـــــــــو

هوالغریب...

تولد یعنی معنا یافتن و رنگارنگ شدن دنیا با آمدن تو...

دنیایی که با همین شروع شدن ها رنگ و بوی تازه ای از جنس عشق می گیرد و  زیبا میشود...

تولد شور است...شورِ جوانه زدن و بالنده شدن در دستان روزگار و رنگ و بوی عشق گرفتن و عاشق شدن در دنیایی که به یقین نیرویی به نام عشق است که دنیا را به کام آدمیانش شیرین می کند...

و چه زیبا میشود وقتی این گونه نگاهش کنی...آن وقت قدری غصه ها کم رنگ می شوند...

اما چه حکایت غریبی دارد آغاز شدن...

آغاز شدنی که هیچ چیزش اختیاری نیست اما قشنگ است...به دنیای گردی دعوت می شوی که در آن خیلی چیزها هست برای یاد گرفتن...هم خوبی هم بدی...

همه ی ما محکومیم به شروعی که اختیاری بابتش نداشته ایم...شروعی که بسته به نگاه هر کداممان می تواند بهترین یا بدترین شود...

و حال می رسم به شروعِ تو...

به تو...

به تو...
....
....
...

چه خوب است که سهم تو در میان این همه بدی خوبی های این دنیا بوده است....

چه خوب است که دنیا با گردی اش نتوانسته خوبی و مهربانی را از تو بگیرد...

و چقدر با ارزش است که آرامش عنصر جدا نشدنی وجود توست...

و چقدر ارزش دارد که این دنیا با وجود تمام بازی هایی که می دانی و می دانم برایت داشته است هیچ گاه نتوانسته است مهربانی را از تو بگیرد...

و چقدر آدم های دنیای واقعی تو خوشیخت هستند که تو را دیده اند و تو را دارند...

آرامشی که به یقین از زاد روزت که روز عشق است با خود به این دنیای پر از زشتی به ارمغان آورده ای...

و حال با وجود تمام کاستی های خودم و این قلم ناتوانم ساده می گوبم که:

                          بانوی آرامش روزهای نا آرام من .... لمس بودنت مبارک...

خوش آمدی به دنیای گردالی عجیب غریبمان...

**چه قدر خوب که تولد فریناز رسید و من یه بهونه ی خوب و قشنگ واسه شکستن این سکوت پیدا کردم وگرنه معلوم نبود تا کی این سکوت ادامه پیدا می گرد...

                             تولدت مبارک فرینــــــــــــــــــــــــــــــــاز خانومی...

+ زمستون فصل تولد تــــــــــــــــــــــــــــــــــــو ....
....

آهنگه قشنگیه...دوسش دارم...