عشق به تو...

هو الغریب.... 

برای تو باز دلم هوس نوشتن به سرش زده...تو...امان از تویی که متعلق به منی.. 

راستی با این من ات چه کرده ای که همیشه سراغت را می گیرد و از نوشتن برای تو سیر نمی شود؟ 

خودمانیم آن قدر دلم را درگیر خودت کرده ای که دیگر جایی برای هیج چیز نگذاشته ای... 

وجود بزرگ تو آن قدر عاشقانه پر کرد دنیای وسیع من را که دیگر دلم به عشق تو می نازد محبوب من... 

به راستی که عشقت با من اینگونه کرد...حواست هست که؟!! 

آن قدر عشقت من را درگیر کرد که دیگر دل کندم از عشق به غیر از تو...حتی اگر روزی مرا نخواهی محبوب من... 

من تو را این گونه خواسته ام و می خواهم...خواستن تو تا آخرین لحظه ای که نفس این من کوچک تو می آید... 

تو قلب و روح من را از آن خود کرده ای...من این زندگی با تو را ترجیح می دهم به تمام زندگی که بی تو گذشته... 

محبوب من... 

اینجا دلی برای تو تنگ میشود هر لحظه... 

ساده و مختصر می گویم که من عاشقت شدم محبوب من... 

پس خدایی کن محبوب من... 

 

***نوشته شده در غروب یکی از همین روزهای خوب خدا...