کوله پشتی سفر ...

  

سلام... 

نصمیم گرفنه بود که بره... می خواست همه چیزو بزاره و بره...همه چیزو همه کس رو می خواست تنها بزاره و بره...حنی خودش رو هم می خواست بزاره و بره...می خواست بره و بگرده تا خدا رو پیدا کنه... اما این میون یه صدایی ته قلبش اونو صدا می کرد...اما به صدا توجهی نکرد...  

 شنیده بود واسه پیدا کردن خدا باید کلی را بره و ریاضت بکشه تا شاید نشونی ازش پیدا کنه...

شنیده بود واسه پیدا کردنش باید کلی سختی بکشه... واسه همین گذاشت و رفت...  

فقط با خودش یه کوله برداشت تا اگه نشونی از خدا پیدا کرد توی کولش بزاره و با خودش داشته باشه.... سفرشو شروع کرد... اما هرچی بیشتر می رفت... نمی دونست باید دنبال چی بگرده... از آدما نشونی خدا رو می پرسید...بعضی ها می گفتند که نمی دونند...بعضی ها با حسرت سرشونو تکون می دادند و آهی می کشیدند و  می رفتند... 

 اما اون بازم رفت... اما هرچی بیشتر می رفنت...کمتر پیدا می کرد...

دیگه خسته شده بود...چون هر چی می گشت کمتر نشونی از خدا پیدا می کرد... با خودش گفت خدایا خسته شدم...پس تو کجایی؟ چرا نمی تونم پیدات کنم... 

از سفرش خسته شد...چون هر چی می رفت کمتر پیدا می کرد... تصمیم گرفت که برگرده...

وقتی برگشت خسته تر از همیشه گفت خدایا من پیدات نکردم.... کولم خالی خالیه...  

هیچی ندارم.... اما دوباره همون صدا گفت...من همیشه با توام... مثه نفس... مثه نفسی که همیشه باهات هست اما نمی تونی دنبالش بگردی ولی می دونی که هست...  

تازه همه چی رو فهمیده بود...  

از اون به بعد بیشتر از قبل قدر نفس هاشو می دونست... 

           بیشتر از قبل نفس عمیق می کشید...  

                                                اون تاره فهمیده بود با هر نفس تازه شدن یعنی چی؟ 

پ.ن 1:  جان بی جمال جانان میل جهان ندارد         هر کس که این ندارد حقا که آن ندارد

           با هیچکس نشانی زان دلستان ندیدم         یا من خبر ندارم یا او نشان ندارد 

پ.ن 2 : این دو بیت از حضرت حافظ بود... راستی پاییز فصل قشنگ خدا رو  با تاخیر بهتون تبریک میگم... 

پ.ن3: سبـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــز باشید.....