رها شده در چشمان تو...

هوالغریب...

رها شده در چشمان او که باشی حتی در وسط جهنم هم که باشی انگار غرق در گلستانی...

رها شده در بی کران چشمان او که باشی زمین و مکان برایت بی معنا میشود ...

رها شده در چشمانش که باشی به مرز جنون میرسی ولی باز رهایی... رهااااا از تمام قید و بندهای این دنیای پر از زشتی...

رها شده در چشمان او که باشی همه ی دنیایت می شود چشمانش...

آن هم برای تویی که هیچ گاه وقتی حرف می زنی در چشم کسی نگاه نمی کنی...

رها شده در چشمان او که باشی در تمام این روزهای سخت تمام وجودت را باری دیگر به تمام وجودش بند می زنی...بند می زنی و بند می زنی تا گرما بخش او شود در تمام روزهای سرد ِ این روزگار پر از زشتی...

رها شده  ام در چشمان تو....

و حال با تمام وجود به این شعر رسیده ام که می گوید:

من از آن روز که در بند توام آزادم....

+ هواتو کردم...کجااایی!!!!!!!

هوایی رو که تو نفس میکشی دارم راه میرم بغل میکنم
تو با من بمون تا ته این سفر من این ماه و ماه عسل میکنم...

+ تمام میشود تمام این روزهای سخت...تمام می شود...طاقت بیار برادر خوبم...

خدایا دیگر تاب دیدن اشک ها و سپید شدن موهای او را ندارم...

سخت است دیدن سفید پوش شدن موهایت...

سخت است خواهری اشک های پر از درد برادرش را ببیند...برادری که این روزها حس پدر شدن را هم تجربه خواهد کرد...و من برای اولین بار طعم عمه بودن را خواهم چشید...