برسد به دست بهترین دوستم ماهی!

هوالغریب...

نمی دانی چه دردی میکشد ماهی کوچکی که در دلش آرزوی اقیانوسی بیکران باشد ولی جایش در اعماق زمین باشد وبه هزار گونه تهمت متهم باشد و دستش هم به جایی نرسد...پناه ببرد به سکوت...

به آخرین سنگر...

ماهی کوچک!گریه کن...در آبی...کسی هیچ گاه که اشک هایت را ندید...از این به یعد هم نخواهد دید...

آرام نباش...بی قراری سهم دل کوچک توست...تو باید همیشه بلرزی...بترسی...تو تنها ماهی کوچکی هستی...آرزویت ار قدت خیلی بزرگ تر است...بکش...درد سهم توست...تا تو باشی که عاشق نشوی...

آرامت نمی کنم دلم...زیرا هر چه که به سرم آمد تنها بخاطر تو بود...

حیف که تمام این ها را هم دوست دارم...بخاطر او...

زیرا دیگر عاشق نیستم...اگر عاشق بودم جای تمام احساسم را با وجود این اتفاقات نفرت فرا می گرفت...

راضی ام که عشق در من تبدیل به دوست داشتن شد...حیف که بهای سنگینی بابتش دادم...

اما چه باک!

من گناهی نکردم که بابتش بترسم...

تنها ترسم در عمرم ترس ار تنها شدن و تنها ماندن بود...

ولی حال می گویم تنها ماندن و تنها شدن ارزش دارد به زیر سوال رفتن تمام وجودت...

ای بابا...

اصلا دل کوچکم بیا با هم به این آهنگ گوش بدهیم...زیرا ازین به بعد باید یاد بگیری با این چیزها خودت را آرام کنی...این آهنگ را باز هم تقدیم به او کن...

فهمیدی؟

...

***  من اگه اسیر خاکم تو که جات تو آسمونه   دل خوشم به این که هر شب تو بیای رو بومه خونه