چشم در چشم آسمان

چشم در چشم آسمان   

ایستاده بودم و دل برکنده از کویر

همه تن چشم کردم و در چشم آسمان دوختم.

و همه جان نگاه کردم و در آن گوشه ی آسمان آویختم.

و دز اعماق این کبود

به لذت جان می سپردم

و در آبی این دریا

به عشق جان می گرفتم

و غرقه ی مستی و بی خویشی

با آسمان عشق می ورزیدم

و اشک امانم نمی داد

و می نگریستم و به نگریستن ادامه می دادم

و می شنیدم که سکوت آبی وحی

این سخن پیامبر را با دلم می گوید

و من در عمق همه ی ذرات وجودم

آن را به نیاز و حسرت زمزمه می کنم که

"اگر مامور نبودم که با مردم بیامیزم

و در میان خلق زندگی کنم

دو چشم را به این آسمان می دوختم

و چندان به نگاه کردن ادامه می دادم

تا خداوند جانم را بستاند."