خوش آمدی

خواستم بگویم ماه من...اما دلم لرزید...آخر این ماه تنها ماه توست...تنها تو... 

ماه تو هم آهسته آهسته دز گذر زمان و ثانیه ها رسید و حال باید آماده بود برای آمدن به مهمانی باشکوه تو...  

مهمان شدن آن هم در مهمانی که صاحبش تو باشی...چه شود!!! 

مهمانی که در آن هر کس جای غذا از سفره ی تو معرفت بر می دارد... 

هر کس به اندازه ی خودش...  

دست ماست که از معرفت تو از این سفره ی باز بی منت هر چه میخواهیم استفاده بریم...به راستی که تو بی منت می بخشی...و نمی دانم چرا باز هم این قدر ناسپاسم؟؟  

اما امسال می خواهم جور دیگری این ماه را بگذرانم...متفاوت تز از هز سال...با تو...کمکم کن و هوایم را داشته باش یکتایم...

پس امسال هم همانند سال های قبل بهترین لباسم را برای آمدن به مهمانی تو خواهم پوشید... 

خوش آمدی ماه دریایم... 

. 

. 

پ.ن:التماس دعا...